top of page

Of ik een boek over p*rno wil schrijven

Foto van schrijver: eliselentemeestereliselentemeester

Bijgewerkt op: 30 jan

''De reis hier naartoe is misschien wel net zo episch als die van een harige hobbit en zijn uit de klauwen gelopen hike.''

Aan het begin van het jaar kwam een grote uitgeverij naar mij toe met de vraag: wil je een boek schrijven over porno? En omdat ik onbedwingbare Golden Retriever neigingen heb was ik meteen ongelófelijk enthousiast (een boek schrijven? Ikkeh?? DEZE BRAVE MEID??? JIPPIEEEEE!) Maar al vrij snel na mijn mini-fuif begon het tot me door te dringen. Dit zou mijn eerste, echte, eigen boek zijn. En dan gaat het over het meest duistere, ongemakkelijke en destructieve wat ik maar kan bedenken. Slik.


Het was een ware plottwist want in dezelfde week dat de uitgeverij mij benaderde had ik voor het eerst in mijn leven een manuscript opgestuurd NAAR EEN ANDERE UITGEVERIJ. Een dijk van een sprookje, een ster van mijn hart - maar de uitgeverij wees het af.  En ineens waren daar deze grote spelers. Die míj́ benaderden (zoals ambiërende boekenschrijvers en de rijkste schrijver ter wereld* weten: dat is een unicum).  Maar dan wel met de vraag of ik iets wilde schrijven wat zo ongeveer het tegenovergestelde van een sprookje is. De weken daarna worstelde ik met God. 


Gedachten als: Als ik dit schrijf kan ik nooit meer iets anders schrijven, wie ben ik om dit te schrijven? Niemand gaat dit lezen, dit is bomen verspilling. En de meest hardnekkige: Dan ben ik voor altijd ‘Elise-Lente-Meester-die-vrouw-van-dat-pornoboek. Plak hier nog wat treiterige gedachten en hoppa, je hebt een beeld. 

Toch was het voor mij doodsimpel. 

Als dit niet van God kwam, dan wilde ik het niet. Ik wist welke werelden er achter pornografie en prostitutie lagen en wilde niet door het vuur gaan zonder dat ik zeker wist dat Hij al in de oven was. Geen duidelijke leiding? Geen boek. 


En toen was daar ineens een gure winteravond van overgave. 

Nadat ik weken had lopen stoeien met God, mijn eigen gedachten en de meningen van anderen, fluisterde ik tegen God, vlak voor het slapengaan: ''Maar Jezus, als jíj́ dit wil, wil ik het.''

Die nacht kreeg ik een droom. 

En ik weet niet of je in profetische dromen gelooft

maar, allas, dit was er één. Te kostbaar om zo op Social Media te delen maar laten we zeggen: Jezus maakte mij heel duidelijk: Dit gaan we doen. Samen. Dit is jouw lichte last (immers, ik hóúd van schrijven), dit is jouw zachte juk. 

Daarna kwamen dagen met wonderlijke tekenen. 

Keer op keer zei de Heer: Ja. En ja. Jep. Dit boek moet er komen. 

(Ik denk dat Hij niets liever wil dan dat zijn kinderen vrij zijn).


En toen trok de uitgeverij zich terug (nóg een plottwist!)

Te controversieel? Strijd? Het maakt eigenlijk niet uit, want hoewel ik uiteraard flink verdrietig was voelde ik tegelijkertijd iets heel stevigs in mijn hart.  Maar ik ga dit boek alsnog schrijven. 

Dan ga ik het zelf wel uitgeven. Dit boek moet er komen. 

De grap was: er konden wel twintig uitgeverijen terugtrekken: Ik had besloten. 

Mij overgegeven aan Zijn lichte last. 


Ff snel naar het volgende hoofdstuk: nu zitten we dus in Nieuw-Zeeland. Op eigen kosten, op eigen houtje, met een laptop en een droom. En hoewel het allesbehalve een fantasieboek is (adult fantasies, maybe? :p) is de reis hier naartoe is misschien wel net zo episch als die van een harige hobbit en zijn uit de klauwen gelopen hike**. Het is een reis die bijna iedereen maakt om van porno af te komen. Het is een reis die ik niet kan doen zonder een team van vrienden en wat bovennatuurlijke hulp, hier en daar. 


Vraag je je dus af: waar schrijft Elise op dit moment over? 

Dan weet je nu, als je tot hier hebt gelezen, het antwoord. 

Porno. Ik schrijf een boek over porno. 


(En ik denk dat dit het moment is waarop ik deze post afsluit met blijf vooral betrokken en ik hoop dat jullie straks heel veel aan het boek hebben - en als je een bidder bent, bid.)

Maar dit is voorlopig niet het laatste wat je van mij hoort. *J.K. Rowling heeft op dit moment een kleine 1 miljard dollar. Toen zij voor het eerst ‘Harry Potter’ aanbood, is het door twaalf(!) uitgeverijen afgewezen. Hehe. ‘Gemiste kans’ is zacht uitgedrukt. 

** Overigens kijk ik elke dag uit op Mount Doom. Mount Ngauruhoe noemen we het in deze wereld. Mocht je dus nog één of ander beroerd stuk sieraad kwijt willen, geef maar een gil. 

Comments


bottom of page